Akrep gibisin kardeşim,
Korkak bir karanlık içindesin, akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
Serçenin telaşı içindesin...
Midye gibisin kardeşim,
Midye gibi, kapalı rahat...
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun kardeşim,
Bir değil,
Beş değil,
Yüzmilyonlarlasın, maalesef koyun gibisin kardeşim...
Gocuklu celep kaldırınca sopasını,
Hemen katılıverirsin sürüye,
Ve en önde adeta mağrur koşarsın salhaneye,
Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,
Hani şu derya içre olup,
Deryayı bilmeyen balıktan daha tuhaf.
Ve bu dünyada bu zulüm senin sayende,
Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer,
Ve şarabımızı vermek için, hala üzüm gibi eziliyorsak,
Kabahat senin,
Demeye de dilim varmıyor ama,
Kabahatin çoğu senin, canım kardeşim.
Nazım Hikmet RAN |
